Πουλί της νιότης

 

Πουλί της νιότης___obsession for poetry                         Πουλί της νιότης___bibliotheque

Γίνε τα φτερά μου πουλί της νιότης
να ξαναγεννηθώ,
από της σκιάς το σχήμα να ξεφύγω.
Να ανοίξω τα χέρια,ν’αγκαλιάσω τη ζωή.
Να αφήσω τα χρώματα
να ζωγραφίσουν της χαράς την όψη.
Στο φως του ήλιου τα μάτια ν’ανοίξω
να δω το όνειρο της νύχτας
να ζωντανεύει μπρος τον καθρέπτη μου.
Ένα όνειρο τόσο μα τόσο φωτεινό!

~Φρέσκο πρόσωπο σα ξυπνάς την αυγή
και ροδίζεις παίρνοντάς της το χρώμα
στα μάγουλα τα ροδαλά του κοριτσιού
που πετάει στα σύννεφα χορεύοντας,
συναντώντας του έρωτα το πρόσωπο
στο κόκκινο χωράφι με τις παπαρούνες
καθρεπτίζεσαι στη θέα του ουρανού,
στα ενάλια βάθη της θάλασσας
πηγαίνεις χωρίς να πνιγείς ανασαίνεις,
στης μητέρας γης την αγκαλιά
γυμνή,ανέμελη,αθώα ξαποσταίνεις…~

Πρόσωπο του ανέμελου κοριτσιού,
εκείνου που φεύγει μέρα με τη μέρα
και πιάνεται στου χρόνου την παγίδα
άθελα,υποχρεωτικά και αμετάκλητα.
Πέτα πουλί της νιότης πέτα στο ταξίδι
που γυρισμό δεν έχει παρά μόνο τέλος.

 

Πουλί της νιότης___Ελένη Ιωάννου