Διεθνής Ημέρα Ειρήνης
"Κανείς δεν είναι τόσο ανόητος, ώστε να προτιμά, τον πόλεμο αντί για την Ειρήνη"
Θα καταπιαστώ από αυτή τη φράση, γιατί δυστυχώς, πολλοί είναι αυτοί οι ανόητοι που κατατάσσονται στο γήπεδο του πολέμου. Ο Ηρόδοτος μάλλον δεν είχε λάβει υπ΄ όψιν του πολλές παραμέτρους. Όπως; Οι άνθρωποι στα χέρια των Μεγάλων, μετατρέπονται σε μαριονέτες, ενώ το "επί πτωμάτων", η αλαζονεία και η υπερβολή κωλύουν τον άνθρωπο στο δρόμο της λογικής. Ο δρόμος της παράνοιας είναι πλέον πιο προσιτός και οι ηγέτες του Κάτω Κόσμου, με τις δάφνες στα χέρια τους, ένα βήμα πιο κοντά.
Πάλι καλά, καθιερώθηκε και αυτή η μέρα, από τον ΟΗΕ, το 1981. Στις 21/9 η γυναίκα βία, παίρνει δρόμο και η Ειρήνη, κάνει το γύρο του κόσμου, όχι σε 80 ημέρες φυσικά. Θέλει να υπενθυμίσει σε εμάς, τους ξεχασιάρηδες, πως κάθε πόλεμος, όχι μόνο είναι ενάντια στα παιδιά και στην ομαλή συμφιλίωση των εθνών, αλλά αναγείρει ανατριχίλα και σκοτάδι. Ο ΟΗΕ, οι θρησκευτικές οργανώσεις και οι τοπικές κοινωνίες των πολιτών γιορτάζουν τα γενέθλιά της από το 2001 στις 21 Σεπτεμβρίου. Κάθε χρόνο εύχονται να απλωθεί Ειρήνη και σε κράτη που βρίσκονται, μέχρι και σήμερα, υπό τη δίνη του πολέμου.
Ας κλείσουμε για λίγο τα μάτια μας και ας φανταστούμε πώς θα ήταν ο πλανήτης αν βιώναμε, επί μονίμου, όλα τα κράτη περίοδο πολέμου. Σκηνές εξαθλίωσης, εκμετάλλευσης και σκλαβιάς είναι το έλασσον, το μείζον είναι επεισόδια εξόντωσης, αιματοκυλίσεις και η Φτώχεια που θα κάθεται στο θρόνο και να μας χαιρετά χαιρέκακα. Δεν κάνω λόγο μόνο για φτώχεια όπου δεν έχουμε τα απαραίτητα (φαγητό και νερό), αλλά και για την ένδεια του Πνεύματος, των Αξιών και των Γραμμάτων. Φυσικά, όλα αυτά, φαντάζουν φρικτά στα μάτια μας, μόνο. Πού να τα βιώναμε κιόλας! Βέβαια θα μου πείτε, μερικά τα βιώνουμε ήδη, άλλα κουκουλωμένα, άλλα όχι...
Αν ανατρέξουμε λίγο στο παρελθόν και κρυφοκοιτάξουμε από την κλειδαρότρυπα της Ιστορίας, θα μάθουμε πολλά. Η Ειρήνη θεωρούνταν κόρη του Δία και της Θέμιδας, αδελφή της Ευνομίας και της Δίκης. Η αρχαιότερη προσπάθεια για την παγίωσή της είναι οι Αμφικτιονίες. Μεταβαίνουμε τώρα από την εποχή του δωδεκάθεου, της Ιλιάδας και της Οδύσσειας, στον 4ο με 5ο αιώνα, όπου η ιδέα της Παγκόσμιας Ειρήνης εκφράστηκε από κάποιους καλούς Σαμαρείτες εν ονόματι Στωικοί Φιλόσοφοι. Η μηχανή του χρόνου μας ταξιδεύει, κάπου ρομαντικά, στη Γαλλία γύρω στον 18ο με 19ο αιώνα. Εκεί, οι γνωστοί σε εμάς Ζαν Ζακ Ρουσσώ και Βολταίρος ανέπτυξαν την ειρηνιστική κίνηση βασιζόμενοι στην ανθρωπιστική φιλοσοφία. Παρατείνουμε για λίγο τη διαμονή μας, καθώς ο Γάλλος αβάς ντε Σαιν-Πιερ, υπέβαλλε στο συνέδριο της Ουτρέχτης το «Σχέδιο της Διαρκούς Ειρήνης». Και το ταξίδι μας λαμβάνει τέλος μετά το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, όπου δημιουργήθηκαν πολλές διεθνείς κινήσεις για την Παγκόσμια Ειρήνη. Κάπου εδώ κάνουμε το σταυρό μας για να μην έχουν συνέχεια οι Παγκόσμιοι, γιατί με την οικονομική κρίση, ούτε τη στολή φαντάρου δε θα μπορούσαμε, να αγοράσουμε.
Τίποτε δεν έμεινε στο συρτάρι της λήθης: ποιήματα, πεζά, τραγούδια, πίνακες ζωγραφικής και γλυπτά μιλούν και εκφράζουν όσα διαδραματίστηκαν για το όνομά της. Στυλοβάτες του Πνεύματος και της Τέχνης δημιούργησαν και έδωσαν πνοή στα «απότοκά της», καθώς η Μούσα της Ειρήνης τους ενέπνεε συνεχώς.
Η Διεθνής Ημέρα Ειρήνης πηγαινοέρχεται στη σκηνή της Ιστορίας και παίζει για εμάς τους αμαθείς και τους μικρόψυχους. Τα έθνη μπορεί να έκαναν λάθη στο παρελθόν, όμως μέσα από την ανακύκλωσή τους, είμαστε εμείς, τουλάχιστον και για την ώρα, σε περίοδο ειρήνης. Δε γνωρίζω κατά πόσο ειρηνική είναι στην πράξη η περίοδος που διανύουμε, αλλά τουλάχιστον για παραδειγματισμό ηρωισμού, οφείλουμε να κρατήσουμε κλειστά τα Μακρά Τείχη, σε οποιονδήποτε επίκαιρο Δούρειο Ίππο, χτυπήσει την πόρτα μας! Ιδίως όταν βλέπουμε να σχηματίζονται μπροστά μας πολλά και διαφορετικά "Δούρεια Ιππικά".
Θα καταπιαστώ από αυτή τη φράση, γιατί δυστυχώς, πολλοί είναι αυτοί οι ανόητοι που κατατάσσονται στο γήπεδο του πολέμου. Ο Ηρόδοτος μάλλον δεν είχε λάβει υπ΄ όψιν του πολλές παραμέτρους. Όπως; Οι άνθρωποι στα χέρια των Μεγάλων, μετατρέπονται σε μαριονέτες, ενώ το "επί πτωμάτων", η αλαζονεία και η υπερβολή κωλύουν τον άνθρωπο στο δρόμο της λογικής. Ο δρόμος της παράνοιας είναι πλέον πιο προσιτός και οι ηγέτες του Κάτω Κόσμου, με τις δάφνες στα χέρια τους, ένα βήμα πιο κοντά.
Πάλι καλά, καθιερώθηκε και αυτή η μέρα, από τον ΟΗΕ, το 1981. Στις 21/9 η γυναίκα βία, παίρνει δρόμο και η Ειρήνη, κάνει το γύρο του κόσμου, όχι σε 80 ημέρες φυσικά. Θέλει να υπενθυμίσει σε εμάς, τους ξεχασιάρηδες, πως κάθε πόλεμος, όχι μόνο είναι ενάντια στα παιδιά και στην ομαλή συμφιλίωση των εθνών, αλλά αναγείρει ανατριχίλα και σκοτάδι. Ο ΟΗΕ, οι θρησκευτικές οργανώσεις και οι τοπικές κοινωνίες των πολιτών γιορτάζουν τα γενέθλιά της από το 2001 στις 21 Σεπτεμβρίου. Κάθε χρόνο εύχονται να απλωθεί Ειρήνη και σε κράτη που βρίσκονται, μέχρι και σήμερα, υπό τη δίνη του πολέμου.
Ας κλείσουμε για λίγο τα μάτια μας και ας φανταστούμε πώς θα ήταν ο πλανήτης αν βιώναμε, επί μονίμου, όλα τα κράτη περίοδο πολέμου. Σκηνές εξαθλίωσης, εκμετάλλευσης και σκλαβιάς είναι το έλασσον, το μείζον είναι επεισόδια εξόντωσης, αιματοκυλίσεις και η Φτώχεια που θα κάθεται στο θρόνο και να μας χαιρετά χαιρέκακα. Δεν κάνω λόγο μόνο για φτώχεια όπου δεν έχουμε τα απαραίτητα (φαγητό και νερό), αλλά και για την ένδεια του Πνεύματος, των Αξιών και των Γραμμάτων. Φυσικά, όλα αυτά, φαντάζουν φρικτά στα μάτια μας, μόνο. Πού να τα βιώναμε κιόλας! Βέβαια θα μου πείτε, μερικά τα βιώνουμε ήδη, άλλα κουκουλωμένα, άλλα όχι...
Αν ανατρέξουμε λίγο στο παρελθόν και κρυφοκοιτάξουμε από την κλειδαρότρυπα της Ιστορίας, θα μάθουμε πολλά. Η Ειρήνη θεωρούνταν κόρη του Δία και της Θέμιδας, αδελφή της Ευνομίας και της Δίκης. Η αρχαιότερη προσπάθεια για την παγίωσή της είναι οι Αμφικτιονίες. Μεταβαίνουμε τώρα από την εποχή του δωδεκάθεου, της Ιλιάδας και της Οδύσσειας, στον 4ο με 5ο αιώνα, όπου η ιδέα της Παγκόσμιας Ειρήνης εκφράστηκε από κάποιους καλούς Σαμαρείτες εν ονόματι Στωικοί Φιλόσοφοι. Η μηχανή του χρόνου μας ταξιδεύει, κάπου ρομαντικά, στη Γαλλία γύρω στον 18ο με 19ο αιώνα. Εκεί, οι γνωστοί σε εμάς Ζαν Ζακ Ρουσσώ και Βολταίρος ανέπτυξαν την ειρηνιστική κίνηση βασιζόμενοι στην ανθρωπιστική φιλοσοφία. Παρατείνουμε για λίγο τη διαμονή μας, καθώς ο Γάλλος αβάς ντε Σαιν-Πιερ, υπέβαλλε στο συνέδριο της Ουτρέχτης το «Σχέδιο της Διαρκούς Ειρήνης». Και το ταξίδι μας λαμβάνει τέλος μετά το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, όπου δημιουργήθηκαν πολλές διεθνείς κινήσεις για την Παγκόσμια Ειρήνη. Κάπου εδώ κάνουμε το σταυρό μας για να μην έχουν συνέχεια οι Παγκόσμιοι, γιατί με την οικονομική κρίση, ούτε τη στολή φαντάρου δε θα μπορούσαμε, να αγοράσουμε.
Τίποτε δεν έμεινε στο συρτάρι της λήθης: ποιήματα, πεζά, τραγούδια, πίνακες ζωγραφικής και γλυπτά μιλούν και εκφράζουν όσα διαδραματίστηκαν για το όνομά της. Στυλοβάτες του Πνεύματος και της Τέχνης δημιούργησαν και έδωσαν πνοή στα «απότοκά της», καθώς η Μούσα της Ειρήνης τους ενέπνεε συνεχώς.
Η Διεθνής Ημέρα Ειρήνης πηγαινοέρχεται στη σκηνή της Ιστορίας και παίζει για εμάς τους αμαθείς και τους μικρόψυχους. Τα έθνη μπορεί να έκαναν λάθη στο παρελθόν, όμως μέσα από την ανακύκλωσή τους, είμαστε εμείς, τουλάχιστον και για την ώρα, σε περίοδο ειρήνης. Δε γνωρίζω κατά πόσο ειρηνική είναι στην πράξη η περίοδος που διανύουμε, αλλά τουλάχιστον για παραδειγματισμό ηρωισμού, οφείλουμε να κρατήσουμε κλειστά τα Μακρά Τείχη, σε οποιονδήποτε επίκαιρο Δούρειο Ίππο, χτυπήσει την πόρτα μας! Ιδίως όταν βλέπουμε να σχηματίζονται μπροστά μας πολλά και διαφορετικά "Δούρεια Ιππικά".
Ειρήνη είναι η μυρουδιά του φαγητού το βράδυ,
τότε που το σταμάτημα του αυτοκινήτου στο δρόμο
δεν είναι φόβος,
τότε που το χτύπημα στην πόρτα
σημαίνει φίλος,
και το άνοιγμα του παραθύρου κάθε ώρα
σημαίνει ουρανός,
γιορτάζοντας τα μάτια μας
με τις μακρινές καμπάνες των χρωμάτων του,
είναι ειρήνη. Γ. Ρίτσος
Σχόλια