Ναταλί και Νιόβη

_________________________________________________________________

 

Κοιτώ παλιές φωτογραφίες

στα χρώματα του παρελθόντος ντυμένες  

η Ναταλί κι η Νιόβη, γύρω στα 1975… 

Φεύγει η ζωή,

περνούν οι μέρες

περνούν τα χρόνια…

Αποτυπώματα των στιγμών τους

η κάθε φωτογραφία που κοιτούν, τώρα πια… 

Η Ναταλί κι η Νιόβη

γυναίκες πια όμορφες.

Τ’ αυθόρμητο χαμόγελο,

εκείνο το παιδικό, δεν υπάρχει! 

Χαμόγελα, αγάπη, αθωότητα

ψηλά δέντρα, ψηλοί πύργοι,

σταθμοί, τραίνα που έρχονται και φεύγουν 

όπως τα παιδικά όνειρά τους,

τεράστιοι οι διάδρομοι του πύργου

των πριγκιπισσών στα μάτια τους φαντάζουν.

Κάνοντας όνειρα στον παραδεισένιο κήπο

αγκαλιά μ’ έναν αρκούδο, ονειρεύονται

ή πάνω σ’ ένα ποδήλατο

τρέχουν να προλάβουν τη ζωή. 

Η Ναταλί κι η Νιόβη

σε άλλες φωτογραφίες ...                                                                   

και στη μέση πάντα

ένας μικρός όμορφος μολυβένιος στρατιώτης

που κι αυτός

…ποιος ξέρει τι όνειρα είχε; 

τι όνειρα έχει; 

Πέρασαν οι μέρες

πέρασαν τα χρόνια.

Τώρα μεγάλωσαν

και ο καθένας το δρόμο του έχει πάρει. 

Η Ναταλί στον όμορφο κόσμο της.

Η Νιόβη στων αναμνήσεων τον τόπο

πήγε, στης ξενιτιάς τα δίχτυα.

Ο μολυβένιος στρατιώτης

σαν από παραμύθι σώθηκε στον πόλεμο

και βρήκε την πριγκίπισσά του.
___________________________________________________________________________________

ΠΑΘΟΣ ΓΙΑ ΠΟΙΗΣΗ___ΕΛΕΝΗ ΙΩΑΝΝΟΥ
___________________________________________________________________________________