3 ποιήματα της στιγμής

Μεθυστικέ μου έρωτα
μεθάω απ'το κορμί σου
χίλιες φορές να γεννηθώ
να ζω απ'το φιλί σου.





Τρέχω στης νύχτας τους αστροστρωμένους δρόμους
αφήνοντας πίσω ανθρώπους λυπημένους
στης νεκρικής σιγής τους τρόμους.
Θα ψάξω για να βρώ,τους τρόπους της ζωής
να πορευθώ με τους δικούς της όρους
θα αγγίξω ένα αστέρι,να λάμψω στον ουρανό της γης.



Σώπα κι άκου τη συγχορδία της Άνοιξης
το κελάηδημα των αηδονιών
που αντηχεί στόν άνεμο
το κάλεσμα των βατράχων
στα νούφαρα της λίμνης
το πετάρισμα της λιβελούλης
που αλλάζει χρώματα
το κελάρισμα των νερών
στα ρυάκια,στα ποτάμια

το θρόισμα των φύλλων
στα κλαδιά που χορεύουν
το τραγούδι των νεράιδων
κρυμμένες στις δροσοσταλίδες
παραμονεύουν τον έρωτα.
Σώπα κι άκουσε τη φύση  που σε καλεί...









___Ελένη Ιωάννου