Φυλακισμένη των σκιών___Ελένη

Φυλακισμένη των σκιών

 

Η νύχτα έφερε σκοτάδι,
μαύρη δαντέλα κέντησε στου φεγγαριού την όψη.
Tο φως έπεσε χλωμό,στο σκοτεινό σπίτι
οι σκιές απλώνονται,το περικυκλώνουν,το αγκαλιάζουν.
Σταχτύ με μαύρο το ένδυμα του φόβου,
ψιλόλιγνες φιγούρες,δάχτυλα μακρυά,
μάτια κενά,σκιασμένα από θάνατο.
Υπαρκτές οι σκιές,στους τοίχους,
στα παράθυρα,στα δέντρα του κήπου,
στο υγρό,από την νυχτερινή υγρασία,χορτάρι
γλυστρούν,έρχονται,πλησιάζουν,σε πλησιάζουν,
νοιώθεις να σε αγγίζει το ανύπαρκτο
κι η ανατριχίλα σε διαπερνά βαθειά ως το κόκκαλο.
Όπου κι αν κοιτάξεις στον κύκλο γύρω σου,
τη ματιά σου σκιάζουν σα πέπλα που ανεμίζουν
οι σκιές,σκορπίζοντάς σε φόβο.
Στις φλέβες κυλά το αίμα γοργά,
οι χτύποι της καρδιάς γίνονται
δυνατοί ήχοι τυμπάνων πολέμου,
ανατριχιάζει το είναι σου.
Γύρω σου σκηνικό τρόμου.
Ο θάνατος αδυσώπητος,
σκιάζει τα ονειρά σου
με κάθε μορφή,σε κάθε στιγμή.
Το σκοτεινό σπίτι στοιχειώνει τη ζωή σου.
Ανελέητα,δεν μπορείς να ξεφύγεις
είσαι φυλακισμένη των σκιών,
σκιά γίνεσαι κι εσύ,
σε τραβά το χώμα μέσα του
σαπίζεις,σκουλικιάζεις,γίνεσαι ένα με το χώμα
γίνεσαι…υγρό χώμα…
δε γίνεσαι τίποτε,είσαι ένα τίποτε,
μία σκιά,η σκιά του εαυτού σου.
Το σκοτεινό σπίτι είσαι εσύ,
σκιές είναι οι σκέψεις σου που μεγαλώνουν
βαθειά στην ψυχή σου γίνονται γίγαντες,
την κατατρώνε δε μπορείς να ξεφύγεις.
Aτέρμων κύκλος.
Η ζωή γίνεται θάνατος κι ο θάνατος ζωή.
Κι εσύ μία σκιά που σβήνει στο φως της μέρας
χάνεσαι στον αέρα,καπνός από τσιγάρο
διαλύεσαι…ρουφώντας σε ο χρόνος.

 

Φυλακισμένη των σκιών___Ελένη Ιωάννου