Μνήμες,μέρες...
Μνήμες,μέρες...
Αγναντεύω τις μέρες που πέρασαν
μέσα από τα ανοιχτά μάτια της ψυχής.
Κάπου εκεί βαθειά,
κρυμμένες,στοιβαγμένες
στου υπογείου τα υγρά πατώματα.
Αναμνήσεις παιδικές,εφηβικές,
μακρυνές και πρόσφατες,
ποτισμένες με αρώματα και χρώματα.
Παιχνίδια,κούκλες,νεράιδες,
η μυρωδιά της μαμάς,
τα παραμύθια της γιαγιάς,
βιβλία και τετράδια,
μολύβια και ξυλομπογιές.
Πρόσωπα,έρωτες,πρόσωπα,
φιλιά Ιούδα και φιλίες,
αγωνία,ξάφνιασμα,περιπλανήσεις
σε πλανεύτρες οδούς ονείρων πλάνων.
Γνώση και συναίσθημα σε πλήρη ισορροπία.
Καθοδηγούμενη από σταλμένα
ένστικτα αγγέλων φυλάκων
συνυπάρχω με το πλήθος.
Εδώ είναι οι μέρες μου,
εδώ είναι οι μνήμες μου,
δε με αφήνουν,
ξεθωριάζουν σιγά σιγά,
γίνονται ώρες,λεπτά,δευτερόλεπτα,
σκόνη,άυλες εικόνες,
πεταλούδες με άχρωμα φτερά,
μπαλόνια που χάνονται στα σύννεφα
τοπίο που αλλάζει στο χρόνο
αποτυπωμένο στων ημερών
τα εικοσιτετράωρα.
Πίσω από όλα και όλα είμαι εγώ,
το πρόσωπο των ημερών μου
στης μνήμης το βυθό να κολυμπώ
με το λευκό φόρεμα της καλοσύνης
και τα διάφανα κρίνα της αγνότητας.
Με την άμπελο της μέθης
και τη βίβλο της μάθησης,
σ'ένα πολύχρωμο φόντο καθημερινής τρέλας
υπάρχω μέσα από τις μνήμες.
Σχόλια