Ιστορία της focaccia
Στην αρχαία Ρώμη, οι φοκάτσιες προσφέρονταν στους θεούς και την περίοδο της Αναγέννησης καταναλώνονταν μαζί με κρασί στα γαμήλια συμπόσια. Όπως το ψωμί, αλλά πιο πλούσιο λόγω των λιπαρών, του λαδιού ή του λαδιού, που χρησιμοποιείται για τη ζύμη ή για το ντύσιμο, ήταν πάντα ιδιαίτερα διαδεδομένο στην Ιταλία.
Φαγητό για ταξιδιώτες και ψαράδες, η focaccia προφανώς οφείλει τη γέννησή της και στους μεγάλους χρόνους αναμονής που είχαν να αντιμετωπίσουν οι αρτοποιοί τις νύχτες της δουλειάς, ώρες που εξαπατήθηκαν από το ψήσιμο κομματιών άζυμης ζύμης απευθείας στη βάση του φούρνου, που μόλις ψηθούν τρώγονταν παρέα ίσως γεμιστά με λαχανικά, κρέατα ή τυριά.
Σήμερα, μιλώντας για focaccia σημαίνει τρέξιμο με το μυαλό και το λαιμό προς την ιταλική περιοχή, τον δημιουργό αληθινών θρύλων: τη Liguria, που με τα αμέτρητα είδη focaccia έχει καθιερωθεί στο παγκόσμιο γαστρονομικό πανόραμα.
Στη Γένοβα ήδη από τον 16ο αιώνα, η κατανάλωση απλής φοκάτσιας με λάδι ήταν οικεία και επίσης διαδεδομένη στην εκκλησία, ιδιαίτερα κατά τη διάρκεια των γάμων. Ακόμη και ένας επίσκοπος της εποχής, ανήσυχος για τη ρίζα της συνήθειας, έφτασε να απαγορεύσει την κατανάλωσή της κατά τη διάρκεια της κηδείας.
Υπάρχουν διάφορες εκδόσεις της focaccia στη Λιγουρία, αυτές είναι οι πιο παραδοσιακές:
- Κλασική της Γένοβας που πρέπει να έχει πάχος μεταξύ ενός και δύο εκατοστών, γυαλιστερή με λάδι με κρούστα που δεν είναι ποτέ χλωμή και διαυγής και η επιφάνεια χαρακτηρίζεται από την παρουσία από τρύπες?
-Focaccia di Recco , του οποίου η γέννηση φαίνεται να μαρτυρείται τον δωδέκατο αιώνα. Σύμφωνα με ένα έγγραφο που αναφέρει ένα παρασκεύασμα που προσφέρθηκε στους Σταυροφόρους που έφευγαν για τους Αγίους Τόπους, φτιαγμένο με ένα πολύ λεπτό φύλλο γεμάτο με φρέσκο τυρί.
- Το Focaccia di Voltri, αν και προέρχεται από τα ίδια συστατικά με την κλασική focaccia, διαφέρει στη συνοχή της ζύμης και στην τεχνική μαγειρέματος.
Διαβάστε ειδήσεις Πασχαλινά κέικ
Διαβάστε ειδήσεις Ψωμί Λιγουρίας
Διαβάστε ειδήσεις street food
Σχόλια