Εμμανουήλ Καίσαρ

Νυχτερινή Φαντασίωση Εμμανουήλ Kαίσαρ                         Νύχθ' υπό λυγαίαν                                 ΑΠΟΛΛ. ΡΟΔ. Ω! νάτο πάλι αυτό το ισχνό, φασματικό καράβι! Βουβό, όπως πάντα, στα νεκρά νερά κυλάει απόψε, ίσκιος θολός που εγέννησε μια νύχτα εβένινη, όταν πίσσα και θειάφι η Τρικυμία μέσα στα χάη ξερνούσε. Πέρα απ' τα βάθη ερεβικών ξεκίνησε οριζόντων. Στην πρύμη του, όπου ορθώνεται, όρνεο πανάρχαιο,             ο Χάρος, μια μαύρη κι ανεμόδαρτη παντιέρα είναι στημένη από τα νέφη της Νοτιάς τα θυελλικά υφασμένη. Οι φύλακες, που εξόριστοι σ' έρημους φάρους ζούνε, βουβοί το βλέπουν, μες στο δέος των παγωμένων πόλων, να πλέει, τεράστιο φάντασμα, ενώ ένα φως γαλάζιο πένθιμα αυγάζει ως σπαραγμένη ελπίδα στον ιστό του. Το άρμενο αυτό δε λίκνισαν του αρχιπελάγους οι αύρες κι ούτε οι φαιδροί των αλμπατρός κρωγμοί σ' αυτό             εμηνύσαν πως κάτω απ' τα σαπφείρινα των παραλλήλων τόξα, καθώς αργά πέφτει η ζεστή, βαλσαμική αμφιλύκη, σα μια γυναίκα ερωτική δίνεται αβρά το κύμα μες στην αγκάλη ειρηνικών κι ευωδιασμένων κόλπων: πάνω από θάλασσες στυγνές τα μαύρα ιστία του ορθρίζαν, καθώς πικρές κι ανήμερες μελλοθανάτων σκέψεις. Μες στους ατμούς της γαλανής κι απατηλής ομίχλης οι πόλοι αλλάζαν κι έπαιρναν μια νέα τεράτινη όψη: εκεί ήλιοι ωχροί, στις παναρχαίες τροχιές τους παγωμένοι, λάμπαν στους άδειους ουρανούς σαν κρύα, φασμάτινα             άνθη. Είδε νησιά μυστηριακά από σκοτεινό βασάλτη κάτω απ' την πύρινη βροχή να θάβονται ηφαιστείων, και μ' ένα βούισμα, σα ν' αχούν σήμαντρα υπόγεια πλήθος, στ' άναστρα βάθη να κυλούν των ωκεανείων αβύσσων! Στο πέρασμά του εκήδευε τους αυλωδούς ανέμους: Αν κάτι εστέναζε πικρά στις αχερούσιες νύχτες, δεν ήταν ο άνεμος: οι ωχρές ψυχές των ναυαγών του στην πένθιμη άρπα ολόλυζαν των σκοτεινών ιστών του. Το άρμενο αυτό δεν άραξε σε ειρηνικό λιμάνι (η Ειρήνη απάνω του έφευγε σαν τρομαγμένη αλκυόνα!) Προαιώνιο φάσμα αλητικό, οιωνός στυγνών θανάτων, αδιάφορο είδε να γερνούν ήλιοι, ουρανοί και πόντοι. Και πλέει, και πλέει αυτό το ισχνό κι εφιαλτικό καράβι. Μόνοι του σύντροφοι, ουραγοί πιστοί των ταξιδιών του, κάτι πουλιά φασματικά το ακολουθάνε πάντα– μια συνοδεία από φέρετρα μετέωρα δίχως στάση! (από τα Ποιήματα, Eρμής 2001) πηγή: www.snhell.gr     Εμμανουήλ Καίσαρ

Τόπος Γέννησης: Αθήνα Έτος Γέννησης: 1902 Έτος Θανάτου: 1970 Λογοτεχνικές Κατηγορίες: Ποίηση Μετάφραση

Βιογραφικό Σημείωμα ΚΑΙΣΑΡ ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ (1902-1970) Ο Καίσαρ Εμμανουήλ γεννήθηκε στην Αθήνα, καταγόταν όμως από την Πάτρα. Ήταν δεύτερος ξάδελφος του ποιητή Ιωάννη Παπαδιαμαντόπουλου (Jean Moreas). Τα μαθητικά και εφηβικά του χρόνια πέρασε στον Πόρο, το Δραγάτσι και τέλος στον Πειραιά, όπου τέλειωσε το Γυμνάσιο. Γράφτηκε στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, διέκοψε τις σπουδές του στο τελευταίο έτος για να υπηρετήσει τη στρατιωτική του θητεία και μετά την ολοκλήρωσή της αναγκάστηκε να εργαστεί, έτσι δεν αποφοίτησε παρά το 1938. Άνοιξε φροντιστήριο στο Νέο Φάληρο και το 1928 διορίστηκε μεταφραστής (μιλούσε αγγλικά, γαλλικά και ιταλικά) στην ασφαλιστική εταιρεία Αθηναϊκή, όπου παρέμεινε για δέκα περίπου χρόνια. Μετά την αποφοίτησή του από το Πανεπιστήμιο δίδαξε σε ιδιωτικά εκπαιδευτήρια για εικοσιπέντε περίπου χρόνια. Από το 1937 ως το 1940 συνεργάστηκε με τη ρουμανική εφημερίδα Le moment ως γαλλόφωνος φιλολογικός ανταποκριτής. Μετά το 1953 εργάστηκε στην εκπαίδευση στην Κύπρο, την Αλεξάνδρεια, το Κάιρο και την Ισμαηλία. Μετά την επιστροφή του στην Ελλάδα αφοσιώθηκε στις λογοτεχνικές μεταφράσεις και διασκευές ως το τέλος της ζωής του. Πέθανε από ζάχαρο στο δημοτικό νοσοκομείο της Αθήνας. Ο Καίσαρ Εμμανουήλ πρωτοεμφανίστηκε στη λογοτεχνία το 1924 και συνεργάστηκε με τα λογοτεχνικά περιοδικά Μούσα, Κριτική και Τέχνη, Νέοι Βωμοί, Ελληνική Επιθεώρησις, Νέα Εστία, Λόγος, Κύκλος, Ρυθμός, Μπουκέτο, Οικογένεια, Αναγέννησις, Νέα Επιθεώρησις, Το τρίτο μάτι, Μακεδονικά Γράμματα και άλλα. Η πρώτη του ποιητική συλλογή είχε τίτλο Ο παράφωνος αυλός και εκδόθηκε το 1929. Ακολούθησαν τρεις ακόμη συλλογές, ενώ ο κύριος όγκος του έργου του αποτελείται από ποιητικές, πεζογραφικές, θεατρικές και άλλες μεταφράσεις και διασκευές. Η ποίηση του Εμμανουήλ τοποθετείται στα πλαίσια της ελληνικής μεσοπολεμικής ποίησης, ειδικότερα στους νεώτερους ποιητές της γενιάς του είκοσι (ανάμεσα στους Αλέξανδρο Μπάρα, Γιάννη Σκαρίμπα, Ορέστη Λάσκο, Κώστα Ουράνη, Νίκο Καββαδία και άλλους που ακολούθησαν εν μέρει τα χνάρια των Καρυωτάκη, Λαπαθιώτη, Φιλύρα, Άγρα κ.α.). Ο Κώστας Στεργιόπουλος διακρίνει στο έργο του δυο φάσεις, την πρωιμότερη που κυριαρχείται από στοιχεία νεορομαντισμού και κοσμοπολιτισμού (στα χνάρια του Κώστα Ουράνη) και τη δεύτερη, που σηματοδότησε το πέρασμά του στο συμβολιστικό ρεύμα και την καθαρή ποίηση των Baudelaire, Valery, Mallarme, αλλά και του Απόστολου Μελαχρινού. 1. Για περισσότερα βιογραφικά στοιχεία του Καίσαρα Εμμανουήλ βλ. Γιαλουράκης Μανώλης, «Εμμανουήλ Καίσαρ», Μεγάλη Εγκυκλοπαίδεια της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας6. Αθήνα, Χάρη Πάτση, χ.χ., Στεργιόπουλος Κώστας (επιμέλεια), «Καίσαρ Εμμανουήλ», Η ελληνική ποίηση· Ανθολογία - Γραμματολογία· Η ανανεωμένη παράδοση, σ.436-439. Αθήνα, Σοκόλης, 1980, Στεργιόπουλος Κώστας, «Ο Καίσαρ Εμμανουήλ και η έκδοση των Ποιημάτων του», Καίσαρ Εμμανουήλ, Ποιήματα · επιμέλεια Κώστα Στεργιόπουλου, σ.13-20. Αθήνα, Πρόσπερος, 1980 και χ.σ., «Εμμανουήλ Καίσαρ», Παγκόσμιο Βιογραφικό Λεξικό3. Αθήνα, Εκδοτική Αθηνών, 1985.

Ενδεικτική Βιβλιογραφία • Γιαλουράκης Μανώλης, «Εμπειρίκος Ανδρέας», Μεγάλη Εγκυκλοπαίδεια της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας6. Αθήνα, Χάρη Πάτση, χ.χ. • Γιανναράς Τάσος, «Ο Καίσαρ Εμμανουήλ και η μετάφραση ξένων μουσικοπαθών λυρικών», Ποιητική τέχνηΒ΄, 1η/4/1949, σ.182. • Γιοφύλλης Φώτος, Κριτική για τον Παράφωνο Αυλό, Πρωτοπορία5, ετ.Α΄, 5/1929, σ.149. • Γιοφύλλης Φώτος, Κριτική για τις Δώδεκα Σκυθρωπές Μάσκες, Πρωτοπορία3(27), 5/1931, ετ.Γ’, σ.83. • Δημάκης Μηνάς, «Καίσαρ Εμμανουήλ · (1902-1970)», Νέα Εστία87, ετ.ΜΔ΄, 15/5/1970, αρ.1029, σ.684-686. • Θ[ρύλος] Α., Κριτική για τις Δώδεκα σκυθρωπές μάσκες, Εργασία62, ετ.Β΄, 7/3/1931, σ.239. • Καραβασίλης Γιώργος Κ., «Ένας εκπρόσωπος της κοσμοπολίτικής και ‘καθαρής’ ποίησης στην Ελλάδα», Διαβάζω38, 1/1981, σ.56-58. • Καραντώνης Ανδρέας, «Ο κοσμοπολιτισμός στη νεοελληνική ποίηση» Προβολές, σ.33. Αθήνα, 1965. • Κόρφης Τάσος, «Αλχημεία πέρα από την πραγματικότητα», Η Καθημερινή, 18/6/1981 (τώρα και στον τόμο Ματιές στη λογοτεχνία του μεσοπολέμου· Δοκίμια, σ.108-112. Αθήνα, Πρόσπερος, 1991). • Παππάς Νίκος, «Καίσαρ Εμμανουήλ», Ιωλκός15, 6/1970, σ.138. • Παράσχος Κλέων, «Καίσαρος Εμμανουήλ: Η Δυναστεία των Χιμαιρών – Σκιές γυναικών (Δακτύλιος πρώτος)», Νέα Εστία28, ετ.ΙΔ΄, 1η/10/1940, αρ.331, σ.1225-1226. • Παράσχος Κλέων, Έλληνες λυρικοί, σ.236. Αθήνα, Σπυρόπουλος, 1953. • Στεργιόπουλος Κώστας, «Ο Καίσαρ Εμμανουήλ και η έκδοση των Ποιημάτων του», Καίσαρ Εμμανουήλ, Ποιήματα · επιμέλεια: Κώστα Στεργιόπουλου, σ.13-20. Αθήνα, Πρόσπερος, 1980. • Στεργιόπουλος Κώστας, «Καίσαρ Εμμανουήλ, ο λησμονημένος», Η Καθημερινή, 24/4/1980 (τώρα και στον τόμο ΠεριδιαβάζονταςΑ΄· Από τον Κάλβο στον Παπατσώνη, σ.167-173. Αθήνα, Κέδρος, 1982). • Τερζάκης Άγγελος, Οι απόγονοι του Κάιν, σ.79. Αθήνα, Οι εκδόσεις των φίλων, 1972. • Χ[ουρμούζιος] Αιμ[ίλιος], «Καίσαρ Εμμανουήλ: Stillae sanguinis», Νέα Εστία51, 1η/6/1952, αρ.598, σ.764-765. • χ.σ., «Εμμανουήλ Καίσαρ», Παγκόσμιο Βιογραφικό Λεξικό3. Αθήνα, Εκδοτική Αθηνών, 1985.

Εργογραφία (πρώτες αυτοτελείς εκδόσεις) Ι.Ποίηση • Ο παράφωνος αυλός. Αθήνα, Α.Ι.Ράλλης, 1929. • Δώδεκα σκυθρωπές μάσκες. Αθήνα, Μαυρίδης, 1931. • Η δυναστεία των χιμαιρών. 1940. • Stillae sanguinis. Αθήνα, 1951. ΙΙ.Μεταφράσεις • Edgar Allan Poe, Το κοράκι. 1932. • Paul Valery , Ομιλεί ο Νάρκισσος και άλλα ποιήματα. 1933. • Stephan Mallarme, Η Ηρωδιάς. 1936. • Stephan Mallarme, Το απόγευμα ενός φαύνου. 1938. • Stephan Mallarme, Ίγκιτουρ ή η παραφροσύνη του Ελμπενόν· Μεταφραστής Καίσαρ Εμμανουήλ. Έκδοση του περ. Ποιητική Τέχνη, 1949. • Arthur Rimbaud, Το μεθυσμένο καράβι. 1947. ΙΙΙ.Συγκεντρωτικές εκδόσεις • Ποιήματα · επιμέλεια: Κώστα Στεργιόπουλου. Αθήνα, Πρόσπερος, 1980. • Μεταφράσεις · επιμέλεια: Τάσου Κόρφη. Αθήνα, Πρόσπερος, 1981.

πηγή www.ekebi.gr